Heel Veel Safari - Dag 17 + 18

Vrijdagochtend 28 juli. De wekker staat vroeg, de breakfast packages zijn besteld en haal ik op als ik uitcheck bij de receptie van Premier Resort Sani Pass. We hebben een lange (terug)reis voor de boeg. 30 uur hebben de jongens becijferd. 30 uur voordat ze weer kunnen knuffelen met de katten. Half 8 zitten we in de auto. Dat zou ruim op tijd moeten zijn om de auto voor 16h in Johannesburg 600km verderop terug te brengen. We tanken in Underberg en hebben dan nog ruim 100km te gaan voor we weer op de snelweg zitten. Eerst dus nog even opletten op potholes en drempels. De planning is om vlak voor Johannesburg nog even vol te tanken zodat we de auto afgetankt inleveren.

Vlak voor de we snelweg opgaan houden we een ontbijtstop / plaspauze. De openbare toiletten in winkelcentra en op tankstations zijn opvallend schoon. De reis verloopt voorspoedig. Het is langs de snelweg wel opletten geblazen op de snelheid want er staan veel flitskasten langs de N3 en daarnaast wordt ook veel de radar gebruikt. Een flitspaal vlak achter een 80-bord bij een van de tol-plaza's (waar je moet afremmen van 100 naar 80 naar 60) heeft me waarschijnlijk op de foto staan.

Er wordt in de auto geslapen.

We houden nog een koffiebreak en later nog een plaspauze. Johannesburg komt in zicht. Eigenlijk valt die 600km best mee zo. Voor we het weten zitten we op de N12 in druk verkeer en volgen we de borden voor het vliegveld. Het is dan na 3en. Aftanken is niet meer gelukt, maar dat geeft niet. De borden met car rental returns zijn duidelijk en we rijden zo in 1x naar Bluu toe. De auto wordt ingenomen door Piet. Dezelfde kerel die de auto bij ons hotel kwam brengen op vrijdag. Hij herkent me niet. We halen de auto leeg. Vergeten in de consternatie de eind km stand te noteren. Dus moeten jullie het doen met een redelijke goede benadering. De laatste km-stand in Underberg was 7184. We begonnen op  4400 en het was nog 591km naar Johannesburg vanaf Underberg. Dus we hebben (7184-4400) + 591 = 3375km gereden in 15 dagen. Niet slecht voor een gezin dat nog nooit een auto-vakantie had ondernomen!

Op het vliegveld droppen we onze bagage bij een uiterst vriendelijke check-in-balie-meneer (insert Jochem Myjer accent) die ons verteld dat de vlucht op tijd zal vertrekken maar waarschijnlijk 2u langer zal duren ivm met een staatsgreep in Niger. We hebben voldoende overstaptijd in Frankfurt dus no-worries. De kinderen kopen souvenirs (een voetbalshirt van Bafanna bafanna, sleutelhangers en een neushoornknuffel) en we eten wat.

Het vliegtuig vertrekt op tijd en we zitten riant. (rij 34, zonder stoelen voor ons dus veel beenruimte).

De meesten van ons slapen vanaf een uur of 10 of 11. Geen idee eigenlijk, het was in ieder geval na de vegetarische lasagne. Die de volgende quote van de dag van Kaj opleverde: "De soep en vla uit dezelfde mok tijdens het fietsweekend vorig jaar was lekkerder".

Vroeg in de ochtend als de lichten nog gedimd zijn met een uur of 2 te vliegen wordt er wat omgeroepen in het duits. Het klinkt zenuwachtig. Er wordt gevraagd of er een arts/dokter aan boord is voor een medische situatie met een passagier. Niet veel later zie ik een meisje door het gangpad getild worden. Geen idee wat ze heeft. Ik denk dat ze haar hebben kunnen oplappen of dat het wel meeviel want we hoeven geen tussenstop te maken. We landen om iets na zessen op Frankfurt. Maar een half uur later dan gepland.

Met een treintje worden we van de Z-pier naar de B-pier gebracht waar we tot mijn verrassing door de security heen moeten. Op zich achteraf we logisch aangezien we van buiten Europa komen. Minder logisch is het dat ons in Johannesburg gesealde water flesjes opnieuw gesealed moeten worden nadat het op echtheid (?) is gecontroleerd. Afrikaanse toestanden in Duitsland. Niet op alle gebieden want de toiletten zijn druk en vies volgens mijn expeditieleden.

De vlucht naar Brussel halen we makkelijk. Wat is zo'n Airbus A319 dan klein als je net uit een Boeing 747 komt. Warm ook. Ik zit naast Lars en we luisteren op zijn verzoek naar Sweet Child Of Mine van Guns N' Roses. :-). Voor we het weten zijn we geland in Brussel. De bagage laat even op zich wachten maar is compleet en ook het wachten op de shuttle bus naar de Discount Parking (33min) is zo voorbij. De auto staat er nog. Wel weer even wennen aan het lage zitten in de Tesla. Op de snelweg worden we verwelkomd met een aantal stortbuien. Gelukkig we zijn weer in Nederland.

Thuisgekomen wordt er met de katten geknuffeld, wat koffers uitgepakt en bel ik met mijn ouders. Ze vragen naar mijn hoogtepunt. Nee niet de Sani-Pass. Ik kon ook geen bepaalde situatie noemen. Wat voor mij voor altijd aan deze vakantie gekoppeld zal blijven is het feit dat Monique en ik dit met onze kinderen hebben kunnen en mogen beleven. Alle ervaringen die ze hebben opgedaan en hoe ze ieder op hun eigen manier hebben genoten. De één geniet stil van alles wat hij zag en de ander kon er niet over uitgepraat raken. Ik ben een gelukkig man.